Losing You & Echo’s en dromen

De tweede zaterdag van Internationaal Lied Festival Zeist staat in het teken van de zangers*essen en pianisten*es van de toekomst. Na een succesvolle auditie werden Fleur Strijbos en Babette Craens, en Eline Welle en Laurens de Man toegelaten tot de artiestenlijst van Vrienden van het Lied. Met Fleur Strijbos en Babette Craens werd een bevlogen duo uit Vlaanderen gekozen. De al even bevlogen Laurens de Man afgelopen maart de Nederlandse Muziekprijs kreeg uitgereikt. Deze musici kunnen met recht ‘een belofte voor de toekomst’ worden genoemd.

Schumanns liedcyclus Sechs Gedichte und Requiem opus 90 gaat over de vergankelijkheid van het leven, het koesteren van herinneringen en het verlies van liefde. Het inspireerde sopraan Fleur Strijbos en pianist Babette Craens tot het maken van een prachtige selectie liederen met werken van onder meer Aaron Copland, August De Boeck, Claude Debussy, Hans Pfitzner, Hugo Wolf, Richard Strauss, Robert en Barber en uiteraard Schumann. Stuk voor stuk zijn het tijdloze werken die deze diepmenselijke ervaringen, of de angst daarvoor, op een ontroerende manier belichten. Tegelijkertijd vragen ze ons ook: hoe ziet de toekomst eruit wanneer de ander er niet meer is en we toch verder moeten? Dit programma kan dan ook haast niet mooier eindigen dan met de hoopgevende woorden van Strauss’ Morgen: ‘Und morgen wird die Sonne wieder scheinen…’.

Mezzosopraan Eline Welle en pianist Laurens de Man stelden een programma samen met werken van componisten die tradities zowel omarmden als vernieuwden. Wagners vernieuwingen op het gebied van opera en chromatiek bijvoorbeeld wekten zowel bewondering als weerstand, maar desondanks was hij bijzonder invloedrijk. Schönberg was een maniakaal Wagneriaan, maar ook een van de sleutelfiguren in de ontwikkelingen van de 20e-eeuwse muziek en stond daarmee op een kruispunt tussen het verleden en de toekomst. Dat wordt goed duidelijk in werken die stammen uit de periode waarin Schönberg de traditionele tonaliteit verliet, maar zijn twaalftoonstechniek nog niet had uitgevonden. Debussy moest juist niets van Wagner hebben, maar liet zich door de klassieke Oudheid inspireren tot zeer persoonlijke en intense klanken. Soms ook blijft de toekomst ongeschreven, zoals in het geval van de te vroeg gestorven Lili Boulanger. Haar werken laten ons dromen van de composities die zij nooit maakte terwijl haar zus Nadia als pedagoog juist een groot stempel drukte op een hele generatie musici en componisten. De meest directe vorm van toekomstmuziek is uiteraard de improvisatie. Deze spontane muziek-in-het-moment ontbreekt dan ook niet.