Geef de liedkunst door!

Onlangs mochten wij een nieuwe mecenas welkom heten. Ter nagedachtenis aan zijn partner besloot hij om haar liefde voor het lied door te geven aan een volgende generatie. Hij schreef ons daarover:

‘Mijn overleden partner Helga Blankenstijn kwam uit een muzikaal nest. Vader speelde piano en moeder zong. Zij en haar jongere broer Edwin werden dan ook gestimuleerd in hun muzikale vorming. Edwin koos voor viool en is een professioneel violist geworden. Helga nam zanglessen aan het conservatorium wat aanvankelijk goed verliep. Maar na een jaar kreeg ze een andere docent die al bij de eerste les ontdekte dat zij geen noten kon lezen. Helga zag het probleem niet, “zingt u maar voor dan weet ik het wel”, maar dat was buiten de waard gerekend. In haar eigengereidheid gooide ze toen de handdoek in de ring.

In de tijd dat ik haar kende heeft ze daar meer dan eens haar spijt over betuigd. En terecht denk ik want ze had echt een mooie spreek- en zangstem. Ze heeft nog een tijdje in een mannenkoor(!) gezongen waar de dirigent haar stevig in toom moest houden wilde ze met haar “dramatische” alt niet boven alle kerels uitkomen.

Na haar plotse overlijden kwam ik op de gedachte om uit haar nalatenschap een bedrag te reserveren voor de ondersteuning van zangers/zangeressen. Dat uit haar naam, jonge mensen die al wél de nodige hordes hebben genomen de steun krijgen om hun stem en zang te vervolmaken … Had mijn Helga dít geweten; ze zou eerst verrast zijn en dan, luid lachend hebben ingestemd.’

Het festival is deze gulle gever bijzonder dankbaar voor zijn steun aan het festival en de liefdevolle herinnering aan zijn partner die daaruit spreekt.